Terug op stap. Het werd de dag van het weerzien. Na een rustige nacht vrij vroeg vertrokken uit Vezelay. Ik ben niet meer naar de kathedraal geweest want vorige keer heb ik er een paar uur doorgebracht.

Vanuit Vezelay heb je de keuze. Ofwel ga je via Nevers of je kiest de route via Bourges. Die laatste koos ik.

Dus meteen op weg begeleid door een paar laaghangende wolken. De kathedraal kon je zelfs niet zien want verstopt in de wolken.

Het landschap was wisselend Velden, weiden en bossen. Vooral bos in het eerste deel van de tocht. En wat je zoal tegen komt in die bossen.

Een wrak van een bus. Het was ook een weerzien. Van de modder onze andere. Hier en daar zelf naast de weg moeten lopen wegens veel nattigheid.

Ook voor iets anders was het een weerzien. De slakken. Escargots. Ferme dikke. En naaktslakken zonder huisje. Des limaces. Dikke oranje.

Na de middag kwam er plots een heel ander landschap onder de wandelschoenen met vooral grote velden.

En op een van die velden rare kleine plantjes die ik al eens gezien had was mijn indruk. Inderdaad. Zonnebloemen zoals Dries die kweekt in mijn tuin. Ze moeten nog wat groeien!

Een ander weerzien kwam er tegen etenstijd. De weg ging toen aar beneden en daar lag ….. de Yonne. Eigenlijk 2 Yonnes en een kanaal er naast. Maar met een schitterende picknick plaats naast het water!

Met 3 bruggen en de resten van wat ooit eens een watermolen geweest is. Drooggelegd en omgebouwd tot moestuin. Ik zou nog uitvinden waarom later op de avond.

Omdat een pelgrim niet zou vergeten waar zijn focus op moet liggen volgend bordje. Nog wat km te gaan. Gelukkig is men hier wel gastvrij. Geen café meer in de dorpen maar wel wc én water in het gemeentehuis met de revolutionaire boodschap van broederlijkheid, enz…

Nog een weerzien vandaag. De speciale bloemetjes van kalkgrond nl. De orchidee. De ene al uitgebloeid en de andere met kleine bloempjes.

En wat verderop een ander specialeke. Een parasitaire plant die leeft op een andere planten en die bremraap heet. Makkkelijk herkenbaar want heeft geen bladgroen.

Op het einde van de dag begon het te rommelen. De lucht werd dreigend boven de Camino. Maar gelukkig trok het gerommel wat verder en bleef het droog. De poncho bleef ingepakt.

En zo kwam ik aan in de gites moulin du merle. Een watermolen, met water en die dus de gehele nacht flink luidruchtig kabbelt. Afsluiten doe ik met dit vredevolle beeld van een rustig platteland in Thurigny.