Een leuk weerzien

Vandaag gaat de tocht naar Marsac, meer bepaald naar Coucouche Panier, een gite die door een jong oud, Christine en Patrick, Belgisch koppel werd geopend. Patrick had me 2 jaar geleden uitgenodigd tijdens grote zoekactie met archeologen in de buurt van Vilvoorde. En belofte maakt schuld, maar ik was heel blij hem terug te zien.

De tocht vandaag startte langsheen een departementale die zich door het landschap slingerde.

Maar eerst was er nog La Souterraine. Oud ingeslapen stadje gebouwd rond de kerktoren. Die toren wordt gerestaureerd en als je goed kijkt zie je 2 kerels hoog tussen de buizen wandelen. Brrr. Geen job voor mij.

Het was eigenlijk vrij saai langs die weg. Ook nogal wat auto’s die voorbij vlogen en dat op een smalle weg. Vervelend.

Er veranderde wel iets na de middag. Het weer. Donkere wolken komen aanzetten en de wind is duidelijker aanwezig. Ook kouder. Het pellen van de laagjes textiel vandaag bleef achterwege. Gelukkig is het toch droog gebleven buiten een paar waarschuwingsdruppels juist voor de aankomst.

Wat een pelgrim altijd een plezier doet is een bankje om te zitten of een dak boven het hoofd zoals op de foto hierboven. Niet talrijk onderweg maar heel welkom. Met een 20 km in de benen doet het deugd even te kunnen zitten, schoenen en sokken uit en wat te eten en drinken. Nu was het een klein speeltuintje aan het water te Chamborand. Dank aan de adjointe maire voor het initiatief.

De Camino bleef een stijgende afwisseling van grote weiden en bossen. De weg zelf was vrij rustig maar het bleef uitkijken voor auto’s díe langsrijden. In het bos juist voor Benevent l”abbaye piepten lichten door de bomen en was er een machine aan het grommen. Deze klaarde het bos uit door alle niet geplante bomen weg te zagen. Alles in een beweging. De arm slingert omknelt eerst de basis van de boom en zaagt die door. Vervolgens wordt de boom ontdaan van alle takken en in stukken gesneden. Wat een snelheid.

Aankomst in Benevent. Dit dorpje zag er echt uitgestorven uit. Veel verlaten huizen en gesloten winkels. Er wordt aan de kerk gewerkt en gerestaureerd.

Aangenaam is wel dat de kerken hier open zijn en je als pelgrim welkom bent binnen te stappen. Er ligt ook steeds een schrift waarin je een woordje kan schrijven. Zo zie je ook wie je voorgaat op Camino. Gisteren passeerde een Duitse pelgrim collega.

Bij het buitenstappen van Benevent onderstaand bordje zien prijken.

Er is nog een paar kilometer te stappen…

De laatste kilometers gingen weer door bos en wei langs een heel rustig pad met aankomst in Marsac.

En zeker weten dat het terugzien heel aangenaam was!

Als avondmaal had Patrick lekkere Boeuf bourguinon gemaakt van Limousin. Om vingers af te likken. Een aanrader. Bedankt Christine en Patrick voor de gastvrijheid!