Koud!Brr, het was fris deze morgen. Een paar graden boven vriespunt, maar gelukkig droog. Iets voor negen de hoeve verlaten en langs de weg gestapt tot het dorpje Les Billanges. De foto van de kerktoren geeft aan hoe het dorp er uit ziet… verkommerd en leeggelopen.

De route slingerde naar beneden, naar een stuwmeer en de Pont du Dognon. Daar over het meer en meteen naar boven langsheen een bospad. De brug was wel herkenbaar

Het vervelende in deze heuvelachtige streek is dat je na een brug, rivier of beek terug omhoog mag klauteren. Ook is bij de oversteek vaak een kruising van wegen. Dus belangrijk dat je daar goed uitkijkt en de juiste route kiest anders is het een stuk of wat kilometers extra

Het leuke van het eerste deel van de wandeling vandaag was dat die door boslandschap liep en dus waren er veel eekhoorns te zien. Na de brug ging het over een bospad naar boven en daar trok de omgeving wat open.

De Camino zelf is wel vrij hoe aangeduid met blauw gele pijlen. Soms staan ze van ver te blinken.

Maar eenmaal boven kwam er wat verandering in het landschap en de omgeving. Minder bruine koeien, kleinere weiden én schapen met lammetjes. Pasen nadert.

Tenslotte eindigt de wandeling, na langsheen een 3-tal watermolens te gaan, in Saint-Leonard de Noblat.

Weer een pelgrimsoord. Leonard was Frankisch krijger die Clovis als Peter had. Hij bezocht zieken en gevangenen. Die laatsten mocht hij zelfs, als hij dat nodig vond, vrij laten van de koning. Hij is begraven in de kerk hier. Daar hangt zelfs een lijst met het aantal kerken met zijn naam in Europa. Boven zijn graf hangen handboeien om zijn werk naar de gevangenen toe te gedenken.

De witte dingetjes die je ziet boven de tombe hangen zijn babysokjes. Sint Leonard wordt ook aanroepen door vrouwe om zwanger te geraken als dit niet zo vlot lukt. En neen… Ik heb geen sokjes meegebracht.

Morgen Limoges in het vizier.