Al een paar dagen loop ik er zenuwachtig bij. Het vervolg van de Camino nadert. Omdat ik nog werk moet ik de camino in stukjes wandelen. Na 3 weken start ik terug in de buurt van waar ik aangekomen ben. Dus zit ik nu in de trein naar Parijs. Bedoeling is om daar het stukje camino te stappen vanuit station Paris bord via de Notre Dame en de tour St- Jacques.

Dat is het startpunt van de Camino sensinonis die Parijs verbindt met Vezelay, mijn bestemming deze maal. Daar stap ik naar het station gare de Lyon om vervolgens de trein te nemen naar Sens. Vandaar start dan de echte staptocht. In Sens ga ik langs bij familie die in Paron woont. Dat dorpje ligt aan de Camino en ik kon moeilijk hun gastvrijheid weigeren.😁

De confrontatie met de drukke stad als je aan het stappen bent met je rugzak is wat vreemd. Vreemd om de schelpaanduiding te moeten zoeken in stadsomgeving.

Wel valt het op dat Parijs verandert. Er zijn al wat fietspaden! Vooral gebruikt door foetskoeriers. Als voetganger kan je ook door hen omver gereden worden nu. Ik vond dat de auto duidelijk plaats moet maken.

De lage wegen naast de Seine zijn autovrij en ingenomen door de wandelaars. Mijn wandeling vandaag startte in de Gat du Nord. Van daar uit naar de Seine via het Palais du Louvre en even Notre Dame binnen om een stempel.

Ik had geluk. Amper file! Toen ik buiten kwam stond er een lange rij aan te schuiven. Zoals in Reims mocht ok gerust langs de veiligheid met mijn rugzak. De schelp opent deuren in de kerken.

Aan de overzijde van de Seine staat de Tour St Jacques en daar begint de tocht. Die loopt eerst langs de rivier met de typische boekenkasten.

Dan verderop over een passerelle bij de jachthaven aan de Seine en verderop langs het station gare de Lyon. Daar vertrekken de lijnen naar Sens. Maar ik moest nog wat verder want de trein die ik wou nemen vertrok in gare de Bercy. Was vroeger het station waar de nachttreinen met auto richting le midi trokken. De komst van de tgv maakte die nachttreinen overbodig. Op het perron werd ik aangesproken door een oudere heer. Compostelle? Hij was ook gegaan in 2 grote stapbeurten. Formidable, Ine experience unique. Facile à reconnaitre avec le coquillage.

De treinrit duurde een uur met een half uur vertraging.

Aangekomen in Sens stapte ik eerst richting stadscentrum naar één van de oudste gotische kathedralen van Frankrijk. En weer verrassing. De kerk is volledig opgelapt inclusief de mooie veelkleurige dakbedekking typisch voor Bourgogne.

Na mijn kwam ik via een andere deur buiten en kwam meteen terecht in een officiële inhuldiging van de eerste onbemande shuttle die de parking buiten de stad zal verbinden met het centrum. Veel schoon volk. Burgemeester pastoor depute enz..

Wel stond verderop een politie bestelwagen dwars over de winkelstraat. Waren er bang dat de shuttle niet tijdig zou stoppen en in de Yonne rijden?

Vanuit Sens stapte ik terug langs de Camino naar Paron. Eigenlijk niet heel slim want die Camino trekt over een heuvel daar waar de weg vrij vlak de rivier volgt. Het werd een stevige klim. Boven was er als beloning het vergezicht over de vallei.

En na een even steile afdaling kwam ik dan aan in Paron, waar ik met open armen werd ontvangen en waar na het eten van eelfgemaakte everzwijnen terrine er nog een pak andere familieleden dag kwamen zeggen. Een super gezellige avond en meteen de reden waarom de blog wat achterloopt.