“En heb je al terug gestapt?” vraagt Anja met een grijnslach. “Als je naar Compostela wil stappen ga je toch wat meer moeten stappen dan wat je nu doet”.

Na de pelgrimszegen heb ik mijn ‘fanclub’ thuis uitgenodigd om te eten. Ze zijn er allemaal. Mijn 4 zonen met de ‘mooie’ dochters en Sophie, mijn kleindochter. Alleen Antje is op stage in Barcelona en neef Antony kon pas de week erop komen want dan gaan we naar De Vossemeren met het ganse nest.

Nu, eigenlijk heeft ze wel gelijk. Het stappen is tijdens de gure winter volledig stilgevallen en de wandelschoenen staan stof

te vangen op zolder.

En als er iemand de opmerking mag maken is het Anja wel. Ze is volop aan het trainen voor de marathon in Parijs zondag 8 april. Ze loopt zo al tegen de 30 kilometer, aan één stuk door. Straffe dinges. Zij is de mama van kleindochter Sophie.

Dus daarom gisteren toch een eerste test gedaan. De rugzak naar beneden gehaald, de stapschoenen eveneens. De stapsokken achteraan in de kleerkast terug gevonden. Wat toiletzakken en wat kleren in de rugzak gegooid en dan maar gaan stappen. Een lokale ronde. Ik mocht niet te lang op stap, want om 17u moest ik bij de kinesist zijn. Een aantal maanden heb ik pijn in het linkerbeen. De huisarts stuurde me uiteindelijk door naar de scan en daar blijkt op de onderrug wel wat scheef te zitten. 2 niet recente hernia’s edg die door de druk uitstralingspijn veroorzaken. Maar Eric, de kinesist vertelde me dat hij me gaat helpen om de activiteiten toch verder te zetten. Nu, juist voor zijn bezoek was ik dus op mijn eerste wandeltocht.

Die ging van thuis naar Hofstade, doorheen het domein daar op de onverharde wegen. Dan een stukje verder langs de Kampenhoutse baan om vervolgens doorheen de bossen naar Schiplaken te trekken.

Daar teruggedraaid richting huis en via kasteel Ambroos terug naar huis. Via de vaart doorgestapt naar huis. Het werd uiteindelijk een wandeltocht van 3 u 13 minuten van 15,54 km lang. De eerste 2 uur kon ik het ritme van 5 km volhouden. Maar dan viel het wat terug. Dus zal er nog wat geoefend moeten worden. De rugzak dragen viel wel mee. Heel raar weer onderweg. De deur was maar pas dicht bij het vertrek of het begon wat te regenen. Snel stopte dat en scheen de zon gevolgd door grijze wolken en af en toe wat gedruppel. Voordeel is wel dat je dan mooi vergezichten hebt en hele mooie regenbogen; zelfs dubbele.

Langs de Mechelse wegen ook sporen gezien van zaterdag. Het drama van KV Mechelen die alhoewel ze wonnen met 2-0 tegen Waasland-Beveren toch in 2de klas tuimelen doordat Eupen een 4-0 overwinning haalde tegen Moeskroen.

Maar ja, niks aan te doen. Volgend jaar volgen we de kakkers maar in het mooiste stadium van 1B. Zoon Dries kon niet laten van onderstaande

foto te sturen.

Dan toch meer sympathie voor de Mechelse klokkenluider die zijn vlag half-stok gehangen heeft. Mijn wandeltocht passeerde langs zijn deur, vandaar de foto.

Vanmorgen vielen de fysieke klachten goed mee. De rug protesteerde niet. Buiten een gevoelige nagel aan de middenteen ging het prima met de voeten en de benen waren ook nog fit genoeg om normaal te stappen. We kunnen dus verder opbouwen!