Een verbindingsetappe noemen ze dat. Op naar de Ardense heuvels. Eigenlijk kon je de dag in 2 delen. Eerst was er een wandeling door de velden van de Borinage met zicht op veel industriële archeologie. s’Morgens wel nog even binnen gesprongen in een Action die er onderweg verscheen. Nieuwe oortjes (die ik zou gebruiken vandaag) en een portie noten. De weg liep op een oude spoorbedding. Verder stappen in zuid-oostelijke richting. O ja. Ik heb in die Action nog een nieuwe pet gekocht. Mijn vorige ben ik kwijt en zo tegen de zon instappen is niet leuk zonder zonneklep. Of er moeten bomen langs de weg staan zoals hier.

De tocht liep verder met een afwisseling aan akkers en velden en rond de middag passeerde ik in Morlanwelz, ingeslapen landbouwdorpje waar heel weinig te beleven valt. Iets verderop werden grotere heuvels zichtbaar. Terrils en zelfs een oude mijntoren.

Mijn poging om mijn jas uit te laten werd snel weggeblazen door een koude wind. Die is harder gaan blazen en zeker wind tegen boven op de hellingen is het geen lachertje. Niemand te zien daarbuiten. Mensen zou ik vandaag enkel zien vanachter glas. Glas van hun eigen auto. Een paar stroken van de route vandaag gingen langs drukke gewestwegen en ik moet zeggen dat de nieuwe oortjes dan goed hun werk deden om het luide geraas van de voorbij vliegende auto’s te verbergen.

Bijna aangekomen een babbeltje gemaakt met een lieve mevrouw die haar honden uit liet en die zich afvroeg waar die bepakte wandelaars toch heen trokken. Compostela bien sur. Wou ze ook nog eens doen enz… Bonne route!

Die route liep tot de ruïnes van Aulne. Een korte hevige regenvlaag deed me nog grijpen naar hoes en poncho. En daar zijn we dan. De abdij van Aulne, of wat er van over schiet tenminste!