Vanmorgen startte onder een blauwe hemel en dat zou zo blijven buiten hier en daar een plukje wolk die voorbijgleed. De dag begon met een kort stukje kanaal en Yonne, naar de route terug.

En dat was het laatste water dat ik zag Vandaag, buiten dat van de drinkfles en de douche. De weg klauterde snel naar boven. Heel de dag zou het langzaam naar boven gaan. Ook hier Romeinse heirbaan maar verre van recht en saai.

Eerst nog met een laagje macadam over maar verderop werd het echt Romeins. En onderhoud was beperkt geweest de laatste 2000 jaar. Gelukkig was het droog. Dus het ritme lag goed.

Op zo een open weg was het snel nodig wat kledinglaagjes uit te doen. Maar toch niet te veel want al snel ging de weg over in bos en daar lag de temperatuur wat lager.

Na de stroken door het bos volgde weer stukken wandelweg door jet veld. Het was tijdens zo een stuk dat ik plots iets vreemds tussen de straatstenen zag. Met behulp van mijn zakmes kon ik het lospeuteren. Een stuk fossiel denk ik.

En de weg zelf zag er zo uit. Vreemd dat dat daar lag. Maar dit is Frankrijk en hier kan dat.

Wanneer jet mooie warm is en het middag is geweest, dan heeft de pelgrim niet veel nodig om zijn picknick te verorberen. Een bankje, schaduw en mooi uitzicht.

Na de croissant ging de to ht verder met wat dalen en veel klimmen. Afwisselend door bos en velden met vooral gerst en uitgebloeid koolzaad.

Hier en daar zijn er verwijzingen naar Compostela gangers. Een bank met een papier op dat je uitgenodigd wordt om te gaan zitten om wat uit te rusten. Car la route est encore longue. Of een kraan waar je drinkbaar water mag nemen, ook voorzien van de schelp. En dan komt het moment dat je in de verte de torens ziet van Vezelay.

Tweede bestemming na Reims. Maar eerst zakt de Camino vooraleer de klim richting de kerk gaat.

Maar eerst overnacht ik in b&b les coquelicots, opengehouden door jonge mensen uit Kontich. Ik werd in het Nederlands ontvangen. Goed slapen voor de klim van morgen.