Als je pas om 11u kunt vertrekken met de bus en pas om 11u30 kunt beginnen stappen, dan leg je minder km af. Gouden raad voor de pelgrim. Vertrek op tijd!

Het waren weer zelfde pelgrims die ik zag vanmorgen. De Duitser Christian die ik bijna elke dag zie. Speedy, die ik zag telefoneren gisteren. Er was wel een nieuwe Duitse vrouw mee. We hadden blijkbaar allemaal hetzelfde probleem gehad en het op dezelfde manier opgelost.

De bus zwierde ons af in Colunga voor een groene wandeling vandaag. Zoals steeds gaat het inlands iets harder op en neer.

Af en toe kom je toch nog nieuwe pelgrims tegen. Zoals dat koppel uit Estland dat ik 2 keer zag vandaag. Of die Fransman die een paar km meeliep. Een Parijzenaar die werkt in HRM en die nu zijn paasverlof gebruikt om Camino te stappen. Tijdens die paar kilometer hebben we ongeveer alle wereldproblemen besproken gaande van de Franse verkiezingen tot de kernuitstap en de sociale ongelijkheid in Frankrijk. Maar hij was nogal gehaast (of ik stapte te traag) en ik zag hem niet meer.

Wel een paar hele oude kerkjes gezien zoals deze hier. Dateren van zo een 1.000 jaar geleden.

Ook de typische schuren blijven goed aanwezig in de streek. Met moderne invulling. Zo heb je meteen een carport, als je auto niet te hoog is natuurlijk!

Komt het omdat we hoger geraken, of dat de zon tijd heeft gehad om het grijs weg te schijnen, maar het werd aangenamer op alle vlakken.

Naast dit mooie kerkje mijn boterhammetjes opgegeten. Terwijl ik zo zit te eten passeren verschillende pelgrims. Ze tsjokken voorbij en zien er al goed vermoeid uit. Het koppel uit Estland komt ook aan en laat zich vallen op de bank. “Pfff, I am tired!” Even verder gebabbeld terwijl ik inpakken om de tocht verder te zetten.

Wat verderop deze vreemde constructie gezien? Ik dacht eerst aan een soort marteltuig waar men misdadigers met tomaten of zo bekogelden, maar zou het niet een stellage zijn om de smid hoeven te laten zetten bij paarden? Elke suggestie welkom. En dan nog iets wat ik wou meegeven. De hagedisjes!

Bijna iedere dag zie je wel hagedisjes plots voor je voeten weg springen. Heel vlug verstoppen ze zich tussen de stenen. Maar deze toch kunnen trekken.

Daarna volgde een idyllisch stukje Camino met eerst een kabbelend beekje, gevolgd door een groene vallei met daarin dat sierlijke beekje en wat verderop een watervalletje zoals in de boekjes.

Het beekje groeide aan, want de weg ging naar beneden en het water meanderde verder wat mooie beelden gaf.

Uiteindelijk kwam de Camino uit in de bewoonde wereld en daar was Villaviciosa. Eerst verderop. Let even op de grootte van die riviermond. Impressionant, zo zonder gebouwen of installaties errond.

Daar piepte de hoofdweg die ik een 2 km moest volgen, maar er blonk ook een fabriekje van de lokale drank bij uitstek. Veel appelbomen, dus cider…

Aankomst in Villaviciosa.