Het wordt een lange etappe vandaag. Met stijgen en een beetje dalen. Bij het vertrek eerst door een bui van korrelhagel verwelkomd. De poncho aan in de tunnel onder de spoorlijn.

En dan op zoek naar de brug om de rivier over te steken, maar nergens een brug te zien totdat ik werklui aan het werk zag achter stapels stenen en bouwmateriaal. Daar was die brug. Een vriendelijke heer legde me uit dat de brug kapot is en dat ze momenteel hersteld wordt. Je kan oversteken via de grote brug verderop. Dus omleiding!

Na de omleiding van 2,6 km een blik om die kapotte brug.

De buien waren overgestoken en de route kronkelde naar boven. Die stevige klim zorgde dat ik veel te warm kreeg en me dan maar omkleede hogerop. Oef dat gaat beter.

De zon ging zelfs schijnen. Dit gaf het landschap meteen kleur. Op en neer ging de route richting Mutriki. De buien nog steeds dreigend boven zee wandelde ik verder .

Aangekomen aan de Ermita del Calvaro begon het stevig te hagelen. Gelukkig bood het kerkje bescherming. Ik moest onwillekeurig denken aan de 3 Franse pelgrims die vanmorgen aan het ontbijt zaten. Een ervan vertrok in korte broek. Amaai, dat worden “koede kieten” in het westvlaams. Ik schuilde even en een jong koppel Franse pelgrims schuilde ook.

De route gaat het binnenland in en wordt steniger. Het wordt klauteren en dat doe ik rustig aan om tikker en leden te sparen. De jonge Fransen vliegen me voorbij

Picknic! Mij gele game mania zak die ik van dries kreeg toen hij me kwam halen in Vezelay doet weer goed zijn werk. Smakelijk.

Hogerop krijg je mooie uitzichten en plots spotte ik een grote roofvogel. Een gier warempel. Ik had op een bordje beneden gezien dat deze terug waren in de beschermde streek.

De tocht gaat door heel dunbevolkt gebied maar met mooie uitgestrekte vergezichten. En in de verte sneeuwtoppen.

Orlando, Adorregi en uiteindelijk Markina-Xemein. Baskisch is hier de basistaal en onverstaanbaar. Dus met handen en voeten of mondjevol Engels.

In de weiden, koeien, geiten en schapen. Nu we Pasen naderen staat er veel nieuw leven in de weiden. Veulentje, kalfjes en natuurlijk lammetjes.

Na boodschappen te hebben gedaan in Markina-Xemein verder naar Bolivar, eerst langs een kolkende rivier en daarna een brugje over. Naast de brug ligt een oud Romeinse brug. Wordt niet veel gebruikt.

Terug gaat de tocht omhoog, terug door weiden en de laatste ontmoeting van de dag zijn deze viervoeters wiens wei ik door moet. Aankomst in Bolivar met zicht op witte toppen.