Een regenwandeling met glibberige stukken vandaag. Regenhoed en regencape uitgehaald want deze morgen startte met fijne regen en de verwachting was dat er buien kwamen.

Dus met goede moed vertrokken na het ontbijt, waar de uitbaatster me nog snel een hap mee gaf voor onderweg. De weg ligt nat en het wordt weer wat zoeken hoe de schoenen het doen op natte stenen. Ik heb echt geen zin om te vallen. Meteen de proef op de som bij het verlaten van Deba.

Boven gaat de weg over in asfalt, maar de lucht wordt grijzer en de regen intenser. Ook is het amper 10 graden en met de natte broekspijpen wordt dit frisjes. Wanneer het morgen nog frisser wordt zijn lange onderbroek en regenbroek geen overbodige luxe denk ik.

Door die regen stap je wel door een groen en fris landschap. De natuur is overweldigend met weiden, akkertjes en wijngaarden die elkaar afwisselen. De vergezichten leiden wat onder de regen.

Wel heel spectaculaire luchten als de buien opentrekken en zoals ik in Frankrijk reeds kon merken noodzaakt wijn maken wel veel aandacht aan de wijngaard in het vroege voorjaar.

Na een 4 tal natte km gestapt te hebben daalt de camino af naar Santiago Auzoa . Een scheepswerf ligt er naast de brug die de rivier over strekt en waar de tocht over gaat. Aan de andere zijde proviand gekocht want nu begint de wandeling pas echt met omhoog en omlaag én nog meer regenbuien.

De tocht gaat vooral omhoog, gelukkig langs goede wegen en meer en meer water komt naar beneden. Uit de lucht en langs de wegen.

Gelukkig krijg je ondersteuning onderweg via deze wegwijzer, ofbovrnop de heuvel met een dakje bij een speelpleintje. Daar stonden 3 Duitse pelgrims uit te druppelen.

Het uitzicht wordt landelijker met dalen naar een beekje en gevolgd door een stijging naar de volgende heuveltop. Geen mens te zien, wel echte ezels.

De weg wordt een pad, en natter en gladder. Daar staat warempel een supporter langs de weg.

En het is niet omdat het regent dat een mens geen oog moet hebben voor de mooie natuur. De lente is hier een maand verder. Een gierzwaluw warempel gezien, roodborsttapuitje en deze mooie orchideeën en sleutelbloemen.

De hemelsluizen stonden weer volop open bij aankomst in Itziar. Even gaan kijken en schuilen in de mooie kerk daar.

Wat verderop gaat de route terug naar de kust. De zee is zichtbaar in de gaten van de wolken. Maar er wacht een flinke afdaling.

Een hele steile en eigenlijk gevaarlijke daling langs een stenen pad eindigt op de weg. Voetje voor voetje, heel voorzichtig. De laatste meter was er teveel aan. Zwiep, daar ging den Theo. Op zijn gat, gelukkig zonder erg.

De boomkruiper langs de muur had er minder last mee. Of moet ik hem muurkruiper noemen.

Wat verderop, na de valpartij dan maar de lift naar beneden genomen. Veiligheid eerst.

In Deba nog even de mooie kerk bezocht in het centrum en dan het pensionneke. Tot morgen.