Van deze etappe heb ik schrik. Niet alleen een lange etappe, maar ook klimwerk. Gelukkig is de regen weggetrokken vannacht.

De Caminowachter staat ook hier paraat en toont km en richting.

Eerst gaat het vrij rustig. Langzaam klimt het landschap en de weg.

Het is duidelijk aangenamer stappen dan gisteren, zonder regen en wolken. De vergezichten zijn er terug en in de verte komt de hoogte dichterbij.

Een ander type van spieker komt in het landschap. Hoog op poten, maar vol met gaten om de voorraden te drogen. Er staan ook vrij veel huizen leeg of te koop. Grote, mooie woningen ook.

Af en toe kom je onderweg wel een kappeletje of heiligenbeelden tegen. Wanneer het kan hang ik er dan een olv-hangertje aan of bij. Die komen nog uit de erfenis van mijn schoonouders zaliger. Zomaar, een teken naar de toekomst. Minder storend dan graffiti denk ik dan.

Daar ligt dan Mondonedo. Laatste stadje voor de klim. Laatste lokatie ook voor inkopen. De Camino loopt via een oud bruggetje het stadje in.

Het was nog niet zo laat, ik hoopte om toch iets van mensen te zien maar het was heel rustig terug.

Reiner, de Nederlander kwam ook aan op het plein. Ook hij keek wat rond. Uit pure miserie dan maar verder getrokken. Richting Lousada. Laatste stadje voor de klim.

Daar liep in de verte een rode rugzak. Dezelfde met de pelgrim aan die ik gisteren in de bosjes zag en die me kwaad aankeek. Bij het inhalen wenste ik haar “Buen Camino”. Ze keek kwaad terug.

In Lousada was het drukker. Drukker vooral in de bars rond het kerkplein. Verderop in een winkeltje nog picknic gekocht en voor een kerkje op een bankje gegeten.

Na het eten vol goede moed de rugzak aan. Alle afval in de vuilnisbak en de pijlen gevolgd richting omhoog. Een bord met info stond er om moed te geven.

Er zijn 2 camino’s eigenlijk daar. De nieuwe route van 11,3 km en de oude van 15,1 km. Welke zou jij nemen? Ook als je weet dat die korte steiler gaat?

Moeilijke keuze dus. Eerst ging de asfaltweg rustig de hoogte in. Daarna werd het een grindpad en meteen ging het stijgingspercentage omhoog. De klim was begonnen. En die was stevig.

Na veel geklauter met pauzes om te recupereren waren de windmolens duidelijk groter. Daar ergens ligt de top. Daar stopt het afzien. Daar wordt de rugzak niet meer zwaarder.

Stilaan werden de windmolens ook hoorbaar. Hun gestadig gezoef overheerste het geruis van de bomen. Ondertussen was een Spanjaard me ingehaald en ik kreeg terug gezelschap van Reiner. Mrt de Nederlander samen bereikten we de top. Plots ging het terug sneller.

Voor ons lag een vrij vlak glooiend landschap. Niets toonde dat we boven de 500 m waren.

Wel een andere begroeing en meer wind ook. Ik moest mijn jas terug aantrekken want ik kreeg het kou.

Wat een zicht daarboven. De wolken waren weer aan het samen pakken maar gelukkig bleef het droog. Het is veel aangenamer stappen met die mooie vergezichten dan in de mist. Aankomst in Abadin.

De Camino wachter zat onder de 140 km. Wel nog lelijk verschoten bij aankomst. Er werd gewerkt aan de weg, waardoor de hoogte van het voetpad een stuk hoger was. Had ik niet gezien en bardaf, daar lag ik op de grond en botste (gelukkig niet hard) met mijn hoofd tegen een muur. Een voorbijrijdende auto stopte meteen en de passagiers vroegen of het ging. Alles goed, maar een ongeluk ligt op een klein plaatsje.