Een van de zwaarste etappes!

Wat was me dat van wandeling vandaag. Stevig op en neer, eigenlijk wat onverwacht want de gidsen zeggen er niet veel over.

Rustig vertrokken. Mooie lucht. De autoweg in de buurt. Niets gaf aan dat het een zware dag werd. Bij het ontbijt zat de Parijzenaar er ook. Blijkbaar gisterenavond nog binnen gewaaid.

We stapten nog even samen. Het ging over rustige bospaden. We waren niet ver van de zee. Af en toe konden we het blauw zien tussen de bomen. 2 geluiden dominant. Rechts de zee en links de autoweg.

Op dit heuvelachtig terrein zijn er nogal wat bruggen en viaducten neergeplant. Bij het eerste dorpje was het tussenstop van pelgrims. Het was wat beginnen druppelen en daar vond ik de Mexicaan terug een Spanjaard met een mountainbike, een jong koppel. Mijn 2 cafe op en dan begon de 1st stevige klim, niet zonder het kerkje, waar gepoetst werd, bezocht te hebben.

Let op de kerel aan de toren. Naast de kerk deze mooie Jacobus.

Meteen omhoog goed steil en het begon pas. De tocht vandaag ging omhoog en omlaag. Beneden een beek, terug naar boven. Zeker een 6 a 7 maal.

Wel avontuurlijke wegen. Eigenlijk geen wegen, maar paden. De regen van de voorbije nacht zorgde voor flinke plassen en gezwollen beken.

Beneden in het dal was het steeds een andere manier om aan de andere kant met droge voeten te raken.

De beken werden breder. Een steen in het midden van de beek kon helpen.

Of een omgevallen boomstam. Mensen zag ik niet. Een van de laatste oversteken was heel dicht bij de zee. Hier zag je echt goed hoe wild deze kust wel is.

En hoe nat en avontuurlijk het pad.

Maar dat telkens omhoog en omlaag begon wel te wegen. Gelukkig waren de zeezichten heel mooi.

Terug boven gekomen wist een slimmerik heel goed wat ik zou kunnen gebruiken. Jammer dat mijn Spaans zo slecht is.